Vos, het is
uw fout dat ik beginnen schrijven ben! Toen ik daarnet in de auto Gorky (1991) en Hij leeft (1993) draaide, merkte ik dat ik nog alle teksten woord
voor woord kon meezingen en eerlijk Vos, het was eeuwen geleden dat ik ze nog
in de cd-speler gegooid had en was je gisteren niet gestorven, het was waarschijnlijk
niet direct gebeurd …
Samen in dat donkere huis/doen ze
alles wat niet mag … zing je …
Vraagt mijn
dochter van bijna zeven:” Ja maar papa, waarom doen ze het dan als het niet
mag?”
Mijn weinig
pedagogische antwoord luidde: “Wel Blanche, het is veel plezanter om dingen te
doen die niet mogen dan om dingen te doen die wel mogen …”
“Ah ja,
papa, dat is wel waar …”
Slimme zet
kerel, zeeeer slimme zet … NOT!!!!
Ooit zag ik
je in ‘t Kapelleke in de Aalsterse Meuleschettestraat in de voorronde van
Humo’s Rock Rally twee nummers brengen, Vos en ik zal eerlijk zijn, ik herinner
het me gewoon niet meer, al was ik er wel bij! Maar 1989 of 1990 zijn gewoon
heel ver weg, als spoken in een ver en vreemd verleden toen ik een andere mens
was, Vos en jij waarschijnlijk ook …
Op
kristalnacht 1992 zat ik met mijn illustere kompanen Ignace B. en Tom S. een
bak bier leeg te drinken op een kot aan de Rozier terwijl we sigaren rookten en
wild, jong en romantisch (en dus ook met een zweem van pure debiliteit en
idiotie) filosofeerden over het leven en de liefde en de wijven en jouw muziek
…
Ik liet me
toen ontvallen dat ik wel es met jou op café wou, Vos en dat ik een boom tegen
je op wou zetten. Een eik. Maar ik ben echt blij dat we dat nooit hebben mogen
meemaken, Vos want men zal zijn helden niet ontmoeten in dit aardse leven … een
held moet een held blijven op een mooie veilige afstand zoals een droom pas
losgelaten en gevangen door een onbevangen kind …
Door jou ben
ik in die periode pas echt gaan dichten, Vos … het zal ook wel de Germaanse
Talenstudie geweest zijn en een paar invloedrijke medestudenten en de algemene
sfeer van onoverwinnelijkheid en geloof in het feit dat je met powezie vrouwen
in je bed krijgt … maar ik was mis, Vos, erg mis J
Maar ook dat
is jouw fout niet, Vos. Helemaal niet!
“Vind je dit
een mooi liedje?”
“Ja, papa,
erg mooi …” (Alleen Elvis blijft bestaan
…)
Ik moet
nogmaals eerlijk zijn, Vos … na het fantastische trio Gorky, Boterhammen en Hij leeft … ben ik je wat uit het oog verloren … ik las
geen enkel van je boeken en ik vond je bijdragen in O9 oprecht
infantiel,onnozel pubergeneuzel en wat gezocht populisme … maar trek het u niet
aan, Vos, het lag aan mij … ik die mezelf toen een paar jaren iets te ernstig
was gaan nemen en geen lach op mn lippen kon toveren en enkel opging in de doom
en gloom die bij een Morrisseyaanse pose hoorden … ik was toen jaren mezelf
kwijt en niet jou …
Ik keek niet
verder, Vos … ik zag je gevoeligheid niet, je puurheid, je ongetwijfelde
éénzaamheid …
Ik staarde
me blind op de koe is dood/de gracht is
scheef/de boer is oud/en ik ben ziek …
Het spijt me
Vos, waar woorden tekort schieten, kunnen we misschien je muziek laten
weerklinken … want die blijft bestaan, Vos, net als Elvis …
Ik heb er
ook geen idee van of er een afterlife bestaat en of ik je wel te rusten kan
wensen … misschien ben je op dit eigenste moment wel al aan het reïncarneren in
een jonge man of vrouw die binnen 18 jaar bulkend van het talent alweer op een
podium zal staan en de mensen zal verblijden met een stem die als geen ander,
uniek zal weerklinken doorheen de Nederlandstalige rock …
Ik wens je
nog zoveel, Vos en wie weet, wie weet … ik ga alleszins proberen niet te lang
te wachten … en hoop oprecht dat jij dat ook niet gedaan hebt …
