Toen ik
ergens in het jaar onzes heeren 1993 de trappen van het betonnen kot in de
Gentse Kortrijksepoortstraat waar ik resideerde, opstormde en de kamer van mijn
kompaan Tom S. -zonder te kloppen- binnenstormde, lag één van zn vele cassetten
(jaja, wat een oeroud tijdperk was me dat zeg) op, zijnde “Flip your wig”
(1985) van Hüsker Dü … een me toen nogal totaal onbekend bandje … zoiets had ik
nog nooit gehoord! De samenzang van The Beatles en The Byrds maar dan met noisy
gitaren, trashy drums en powerakkoorden van jewelste …
-What the fuck is dat, gast?
-Dieje
zanger is dieje van Sugar!
-No shit!
-Ja, en ze
zijn alle drie nog es homo ook! (wat niet compleet en geheel waar bleek te
zijn)
-No way, da kan ni!
-Yes way!
-Maar
tklinkt wel erg goed allemaal … wooooow! (alsof al dan niet gay zijn iets met goede muziek maken te maken heeft, deeeeeeeeeeeeuuuuu ...)
Grant Hart (drummer/zanger),
Bob Mould (zanger/gitarist) en Greg Norton (bass/vocals) scheten maar een paar
platen uit tot interne meningsverschillen (jaja, die zijn er altijd zeker) en
hoofdzakelijk excessief druggebruik een einde maakten aan deze unieke
samenwerking.
New Day Rising (met het ronduit hemelse “Girl who
lives on heaven hill” uit 1985), Zen
Arcade (1984) , Warehouse (uit 1987)en mijn persoonlijke favoriet Candy Apple Grey (1986)zijn allemaal schijven die hardcore en
punk vermengen met poppy akkoorden en flitsende samenzang. De ene plaat klinkt al
wat sonischer en gevaarlijker dan de andere afhankelijk van de
platenmaatschappij bij dewelke ze toen resideerden!
Sorry somehow, Hardly getting over
it, Don’tknow wanna if you are lonely, Eiffeltower high zijn allemaal punkpopparels
van het mooiste en schoonste maatwerk!
Mould leefde
verder in Sugar en zijn solowerk. Hart richtte Nova Mob op en maakte eveneens een
paar soloplaten.
Onnozel
weetje: Hüsker Dü is Noors/Deens voor “weet je nog”.
Invloed op
bands als The Posies, Buffalo Tom, Therapy?, REM, The Replacements, Pixies, Sonic
Youth, Nirvana, Green Day, Sebadoh en ga zo nog maar even door!
Maar u moet
vooral es naar de platen luisteren. Als u eens tijd en goesting hebt
natuurlijk. Anders niet!
Hieronder
een klein overzichtje van wat ik het afgelopen jaar muzikaal leuk vond! De
eerste drie cd’s vond/vind ik de beste … de rest staat een beetje in een random
volgorde … omdat lijstjes eigenlijk nogal boring zijn en vakjes vernield moet
worden om het hokjes denken tegen te gaan … Jawel!
1. Deafheaven – New Bermuda
2. Faith No More – Sol Invictus
3. Tourist LeMC – En route
4. Kurt Vile & The Voilators – Believe I’ m going
down
5. My dying Bride – Feel the misery
6. Killing Joke – Pylon
7. Maruta – Remain dystopian
8. Ghost – Meliora
9. Tribulation – The children of the night
10. The Darkness – Last of our kind
11. Sunn O))) – Kannon
12. STUFF – STUFF
13. Baroness – Purple
14. Napalm
Death – Apex Predator
15.
Wiegedood – De doden hebben het goed
Ook goed maar
niet van 2015: At the drive-in, Brad Mehldau, David Sylvian,
Captain Cleanoff, Bloodbath, The Robert Cray Band, The Afternoon Gentleman en Journey!
Optredens van het jaar : Opeth (AB), WASP (Alcatraz en De Kreun), Richard Thompson
(AB), SOAD (Vorst) en Judas Priest (Vorst)
Slechts geproducete plaat van het
jaar : Disquiet van
Therapy? Live nog steeds een bom maar man, wat een teringproductie zeg …
ongetwijfeld opgenomen in een natte kartonnen doos met een zilverrug gorilla
aan de mixtafel …
Ontmoeting van het jaar : U know who u r!
Film van het jaar: Deathgasm!
Wensen voor
2016 : ik wens éénieder een kerngezond nieuw jaar toe, klinkt cliché en zo maar
geloof me, als je gezondheid hapert, klopt het leven al wat minder! Veel liefde
toegewenst, maak je dromen waar, zie elkaar graag en denk een beetje positief
mensen, dat komt iedereen ten goede! Geef er een lap op and STAY METAL!!!!
LOVE IS A FIRE 
