Geen
rangschikking. Gewoon een opsomming. Lists are fucking boring.
-Nick Cave & The Bad Seeds –
Skeleton tree
-Metallica – Hardwired … to
self-destruct
-Leonard Cohen - You want it darker
-De
Mens – Nooit genoeg
-Het
zesde metaal - Calais
-Bölzer – Hero
-Gojira – Magma
-Agoraphobic Nosebleed – Arc
-Neurosis – Fires within fires
-Dinosaur Jr. – Give a glimpse of
what you are not
-Deftones – Gore
-Oathbreaker – Rheia
-Tricky – Skilled Mechanics
(hamburger deluxe)
-PJ Harvey – The Hope six demolition
project
-Wormrot
– Voices
Nog fijne plaatjes gehoord van: Anthrax, Iggy Pop,
Radiohead, David Bowie, Perfume Genius, Whispering Sons, Magrudergrind, Nails,
Kosmokrator, Alcest, Vektor, Sodom, Katatonia, Ihsahn en Maurits Pauwels
Beste gigs van het jaar : The Darkness (Vooruit),
Slayer (Lokerse), PJ Harvey (Vorst), Napalm Death (Magasin 4), De Mens
(Dendermonde/Oosterzele), Anthrax (Alcatraz), Perfume Genius (Gent Jazz), Alice
Cooper (Koninklijk Circus), Tricky (AB), Deafheaven (AB), Elvis Costello &
The Imposters (Zottegem)
Ook u was erg fijn dit jaar:
mijn lief,
Alex Agnew en Sander D’Hondt
Doommetalbands van de eeuw: Yob en Worship
Correctie van het jaar: ongenuanceerde ik moet
bekennen: niet iedere gast op een festivalweide met een t-shirt van The Beatles
kent hun muziek niet … indien oud en grijs en bebaard kunnen ze meestal zelfs “The
fool on the hill” mee-neurieën …
Genrecomeback van het jaar: Punk!
Met dank aan
Cocaïne Piss … niet de allerorigineelste band die ik ooit hoorde maar zo denk
ik weer es met plezier terug aan Dead Kennedys, Hüsker Dü, Fugazi, Descendents
en consorten … Mijn kijk op 2017 in platen/concerten en consorten …
Er was eens een dag in een ver en vreemd verleden waarop ik een t-shirt van Bullet for my Valentine kocht! Ik
kende de band niet, wist zelfs niet dat het een band was … maar het t-shirt was
retecool … een zwart exemplaar met
in het midden een rode raaf in een bloedend hart en daarboven (eveneens in het
rood) “Bullet for my Valentine” geschreven… terwijl ik het neertik, denk ik :
oeps, beetje puberaal en beetje sullig maar toen vond ik het een prachtig
doodskleedje … en eerlijk: ik had een oud lief in gedachten dat een kogel verdiende, meer dan één maar das ook allemaal een beetje ...
Later
ontdekte ik dat ik reclame maakte voor een band uit Wales die een soort
metalcore speelde voor oudere kinderen.
Enfin, dit geheel terzijde en uiteraard niet terzake doend!
Alweer
een jaartje geleden alweer een hetse op Facebook “H&M verkoopt metalshirts
van fake bands die niet bestaan” EN “H&M en (als ik me niet vergis) ook JBC
maken een soort fake Metallica, Ramones, Guns N Roses en Slayershirts” … DAT
KAN TOCH NIET !!!!!!!!!! MENSEN DIE DE MUZIEK NIET KENNEN MOGEN ZO GEEN
T-SHIRTS DRAGEN!!!!!!!!!!! GEILIGSCHENNIS!!! HEL EN VERDOEMENIS!!!! “Ik koop
nooooooooooooooooit shirts van bands die ik niet ken!!!!!” etc. Ad infinitum!
Als
deze kledingzaken de t-shirts op de markt brengen, kregen ze ongetwijfeld de
machtiging van de bands die dan op hun beurt weer een graantje meepikken …
De
weide van Werchter loopt vol met jonge mensen met t-shirts van The Beatles, The
Stones en Pink Floyd om de vege lendenen
en haast niemand van hen is in staat één songtitel te reproduceren want … just,
ze kennen de muziek niet maar het zijn wel coole t-shirts …
Wat
mij betreft, draagt iedereen wat hij/zij dragen wil … zelfs het roze hemd …
maaaaar vergeet niet dat ook iedereen kan worden gearresteerd door The Fashion
Police en die gasten zijn onmalse relnichten van de zuiverste soort … anaal straffen met cacti, onverdoofd dan
nog of uw haar kapotspuiten met 10 bussen haarlak tegelijkertijd … kan wat mij betreft ook!!!
Ik
zeg maar wat … luister vooral niet naar mij! En doe uw goesting ;-)
Op
donderdag 13 oktober 2016 won Bob Dylan de Nobelprijs voor literatuur. Ik
orakel al jaren dat de Bobster zijn songteksten powezie zijn en dat de man de
Nobelprijs verdient –deels om te lachen, deels omdat ik zijn teksten daadwerkelijk
gelezen heb (en ze zijn gvd goed!) en deels omdat het eens iets anders mag dan
weer één of andere saaie bestofte snor uit Verweggistan- maar goed … enfin, ik
dus erg blij! Joepie, Bob won de Nobelprijs … Dansen! Drugs! Grenadineyoghurt!
Ik
dacht dat éénieder happy zou zijn en zo maar neen, een beetje later stroomden
de negatieve reacties als baggerdiarree mijn broek binnen. Dat mag uiteraard …
ik ben geen man van een uitgebreide polemiek en ik hou niet van discussies
omdat je nu éénmaal voor- en tegenstanders hebt van wat dan ook … op zich geen
probleem met de negatieve commentaren dus maar moet het allemaal zo bitter,
navelstaarderig en ironieloos? Mag er een vleugje humor aan toegevoegd worden, jongens
en meisjes? Mag het een beetje tegendraads en mag het wat steken??? Liefst op
een plek waar het pijn doet …
Schrijf
gerust: Bob Dylan sucks mega ass en hij is gay en het doet er allemaal niet toe
… maar “Ik hoor zijn stem niet graag” (tgaat om de teksten), “Het zijn
songteksten, das geen literatuur, behoort niet tot het literair canon” (fuck
hokjes, verniel hokjes, free your mind, who gives a ratsass about literaire
canonnen, is het mooi of niet ??), “Haal de verpakking eraf en het zijn
caramellenverzen” (deze slaat alles, je mag Dylan haten maar beweren dat het
caramellenverzen zijn, getuigt van een debiliteit zonder grenzen, haal de kaft
van uw boeken en … tis maar om te lachen hé Dimitri …
Alléé,
ik laat me teveel gaan, slecht voor het hart … wat ik me soms afvraag, is of er
in de lagere school van Messi ook altijd ruzie was toen de voetbalploegen gekozen
werden voor de turnles … “Neeje, Messi is bij ons”, “Nee, hij is bij ons”, “Gij
kunt ni voetballen”, “Uw moeder heeft platen van Nickelback” enz.
Vandaag
of gisteren schreef de Standaard “de bib is een plaats voor lummelaars” … nee,
de bib is een plek voor boeken, cd’s en dvd’s en consorten, waar je kan lezen …
Bob Dylan schrijft muziek waar je kan naar luisteren en van genieten (of niet),
voetbal is het leukste spelletje ter wereld waar je kan naar kijken en van
genieten … Gouden schoenen en Nobelprijzen moeten ze afschaffen omdat ze
deeltijdse tijdelijke opnames zijn … de schoonheid van het spel, de taal en de
muziek die zijn eeuwig en daar draait het mijns inziens om …
Ik
ben geen begenadigd redenaar, geen groot licht, een matig schrijver en ik weet
niks van smartphones maar ik probeer te genieten van een goed boek, de muziek
en teksten van Dylan (en Morrissey ) en ik heb al een paar keer van dichtbij
een lederen voetbal in mijn kloten gehad … dat doet pijn maar je voelt wel dat
je leeft … en daar draait kunst om … vind ik … vind je van niet? Wel ja,
whatever, nevermind … we hebben u niet nodig om te genieten …
Ik
ga Blood on the tracks nog es opleggen … nijg plaatje …
Deze cd
bundelt drie vroege singles van Dinosaur Jr. en zijn companen. Zijnde “Little
fury things”, de cult/slackerklassieker “Freakscene” en de fantastisch Cure cover
“Just like heaven”. Als extraatje krijgt
u ook nog “Show me the way” van Peter Frampton voorgeschoteld dat door Jay
Mascis op geheel eigen wijze (lees: extreem vals gezongen en oe-oe-oerend hard)
wordt gebracht … en daar kunnen we enkel blij mee zijn, erg blij zelfs!
Dinosaur Jr.
is een band die zich wars van alle trends nooit een reet heeft aangetrokken van
wat hoort of zou moeten of zelfs zou kunnen. Midden jaren 90 werd wel een
overstap gemaakt naar een major label en werden er kleine “hitjes” (al een even
groot kutwoord als het werkelijk weerzinwekkende “ludiek”maar dit geheel
terzijde en uiteraard niet ter zake doend) met “Start choppin”, “Out there”,
“Feel the pain” en “Take a run at the sun” maar de hoezen bleven getekend door
een vierjarige met kleurenblindheid, de zanger/gitarist Jay Mascis bleef nukkig
en onbenaderbaar, de shows bleven oorverdovend luid en de setlist eigenzinnig …
as we like it!
Door de
jaren heen werd de band een paar keer on hold gezet door bandleider Mascis en
mocht bassist/zanger Lou Barlow zich gaan uitleven bij o.a. zijn lofi project
Sentridoh en het al even onderschatte Sebadoh. Drummer Murph kluste bij in een
kapsalon …
Aanraders zijn zeker de eerste drie lp’s “Dinosaur”,
“Bug” en “You are living all over me” al maakte de band eigenlijk geen enkele
slechte plaat op 31 jaar en met 11 officiële albums!
Fossils
klinkt eigenzinnig, die gitaren vliegen uit de bocht en klinken melancholisch
terwijl de stem van Mascis nog echt naar de van Dinosaur Sr. (Neil Young)
neigde. Onderga het eens, leg eens een cdtje op in de oto, ga eens naar een
live concert op 14/6 in de Kreun bv of de dag erna in de Casino of op 1
november in de AB in BxHell! Tis eens iets anders dan het EK op de voet volgen
… gepersonaliseerde oordopjes zijn wel aan te raden en niet aftrekbaar bij de
mutualiteit! Trust me, I am a doctor!
Anekdote: in
december 2000 zag ik J. Mascis and the Fog (Jay’s nieuwe begeleidingsgroep met
een paar oud leden van The Stooges in de line up) live in een half volgelopen
Vooruit. Tegen het einde van het concert stonden er misschien nog 200 mensen te
kijken wegens werkelijk oooooor-ver-dooooovend luid … zo luid dat je maag
stilletjes naar boven schuift door de keel tot in de mond … Niet makkelijk
alléé!
Toen ik
ergens in het jaar onzes heeren 1993 de trappen van het betonnen kot in de
Gentse Kortrijksepoortstraat waar ik resideerde, opstormde en de kamer van mijn
kompaan Tom S. -zonder te kloppen- binnenstormde, lag één van zn vele cassetten
(jaja, wat een oeroud tijdperk was me dat zeg) op, zijnde “Flip your wig”
(1985) van Hüsker Dü … een me toen nogal totaal onbekend bandje … zoiets had ik
nog nooit gehoord! De samenzang van The Beatles en The Byrds maar dan met noisy
gitaren, trashy drums en powerakkoorden van jewelste …
-What the fuck is dat, gast?
-Dieje
zanger is dieje van Sugar!
-No shit!
-Ja, en ze
zijn alle drie nog es homo ook! (wat niet compleet en geheel waar bleek te
zijn)
-No way, da kan ni!
-Yes way!
-Maar
tklinkt wel erg goed allemaal … wooooow! (alsof al dan niet gay zijn iets met goede muziek maken te maken heeft, deeeeeeeeeeeeuuuuu ...)
Grant Hart (drummer/zanger),
Bob Mould (zanger/gitarist) en Greg Norton (bass/vocals) scheten maar een paar
platen uit tot interne meningsverschillen (jaja, die zijn er altijd zeker) en
hoofdzakelijk excessief druggebruik een einde maakten aan deze unieke
samenwerking.
New Day Rising (met het ronduit hemelse “Girl who
lives on heaven hill” uit 1985), Zen
Arcade (1984) , Warehouse (uit 1987)en mijn persoonlijke favoriet Candy Apple Grey (1986)zijn allemaal schijven die hardcore en
punk vermengen met poppy akkoorden en flitsende samenzang. De ene plaat klinkt al
wat sonischer en gevaarlijker dan de andere afhankelijk van de
platenmaatschappij bij dewelke ze toen resideerden!
Sorry somehow, Hardly getting over
it, Don’tknow wanna if you are lonely, Eiffeltower high zijn allemaal punkpopparels
van het mooiste en schoonste maatwerk!
Mould leefde
verder in Sugar en zijn solowerk. Hart richtte Nova Mob op en maakte eveneens een
paar soloplaten.
Onnozel
weetje: Hüsker Dü is Noors/Deens voor “weet je nog”.
Invloed op
bands als The Posies, Buffalo Tom, Therapy?, REM, The Replacements, Pixies, Sonic
Youth, Nirvana, Green Day, Sebadoh en ga zo nog maar even door!
Maar u moet
vooral es naar de platen luisteren. Als u eens tijd en goesting hebt
natuurlijk. Anders niet!
Hieronder
een klein overzichtje van wat ik het afgelopen jaar muzikaal leuk vond! De
eerste drie cd’s vond/vind ik de beste … de rest staat een beetje in een random
volgorde … omdat lijstjes eigenlijk nogal boring zijn en vakjes vernield moet
worden om het hokjes denken tegen te gaan … Jawel!
1. Deafheaven – New Bermuda
2. Faith No More – Sol Invictus
3. Tourist LeMC – En route
4. Kurt Vile & The Voilators – Believe I’ m going
down
5. My dying Bride – Feel the misery
6. Killing Joke – Pylon
7. Maruta – Remain dystopian
8. Ghost – Meliora
9. Tribulation – The children of the night
10. The Darkness – Last of our kind
11. Sunn O))) – Kannon
12. STUFF – STUFF
13. Baroness – Purple
14. Napalm
Death – Apex Predator
15.
Wiegedood – De doden hebben het goed
Ook goed maar
niet van 2015: At the drive-in, Brad Mehldau, David Sylvian,
Captain Cleanoff, Bloodbath, The Robert Cray Band, The Afternoon Gentleman en Journey!
Optredens van het jaar : Opeth (AB), WASP (Alcatraz en De Kreun), Richard Thompson
(AB), SOAD (Vorst) en Judas Priest (Vorst)
Slechts geproducete plaat van het
jaar : Disquiet van
Therapy? Live nog steeds een bom maar man, wat een teringproductie zeg …
ongetwijfeld opgenomen in een natte kartonnen doos met een zilverrug gorilla
aan de mixtafel …
Ontmoeting van het jaar : U know who u r!
Film van het jaar: Deathgasm!
Wensen voor
2016 : ik wens éénieder een kerngezond nieuw jaar toe, klinkt cliché en zo maar
geloof me, als je gezondheid hapert, klopt het leven al wat minder! Veel liefde
toegewenst, maak je dromen waar, zie elkaar graag en denk een beetje positief
mensen, dat komt iedereen ten goede! Geef er een lap op and STAY METAL!!!!
