woensdag 10 september 2014

14 dagen slapen en dan opstaan

Vannacht droomde ik van een vrouw. Niet zomaar een vrouw, nee, mn droomvrouw. Kan ook moeilijk anders in een droom nie waar …

We hadden samen een kindje, een jongetje ondanks het feit dat we hadden afgesproken enkel meisjes te maken.  Met dat ene meisje erbij en ééntje van haar en ééntje van mij hadden we samen drie prinsesjes. Maar nee, het werd een jongetje, Felix dat later iets ongedefinieerd zou gaan doen met paarden doch dit geheel terzijde en uiteraard  niet ter zake doend!

Nu is A. niet echt een droomvrouw in de ware zin van het woord … ik ken haar ook in het leven dat zich achter het venster of achter dit scherm, zoals u wil, afspeelt … we zijn al verschillende keren uit wezen eten, ze kent al mn donkere en minder lichte kantjes, we zijn met onze beide meisjes naar een speeltuin geweest, we onderhandelden zelfs over samen een echt en niet denkbeeldig kind te hebben en we deelden nooit een bed of zetel of een vloer of een trap samen … een occasionele kus daargelaten … en eerlijk, twas een erg onhandige alsof ik weer mn eerste keer kuste op dat bed in Gent in een ver en vreemd verleden …

A. heeft sinds een paar maanden een hernieuwde relatie met W. (bekend van de website www.vraaghetaanW.be waar hij al uw levensvragen van het éénvoudige  “Wat is de zin van het leven? (het getal 668, de buur van Het Beest)” tot het iets complexere “Ontploffen nepborsten in een sauna? (ja)” voor u oplost) W. is fitter dan ikzelf, hij rookt niet, hij ontdekt met haar dingen, is zeer aanhankelijk en blaft als je hem een pootje geeft …

Sorry W., ik speel de man en niet de bal en dat mag eigenlijk niet! A. stelde me voor samen een baby te maken omdat ze nog een baby wou maar geen relatie, geen man die altijd achter haar noten aanzit en zo maar wou wel een verantwoordelijke papa die er ook is voor Felix wanneer het ff nodig is … en nu huist ze in een relatie met een man die geen kids meer wil wegens (a) zn hoogbejaarde leeftijd en (b) reeds twee tienerdochters die niet meer naar Clouseau luisteren maar naar een Dimmu Borgirfase zijn doorgegroeid, inclusief corpsepaint en het drinken van dierenbloed … (dit laatste is om te lachen en meen ik niet echt)

Is A. mn perfekte vrouw? Nee, want ze luistert niet naar metal, ze is erg onafhankelijk en doet haar goesting … ze is slank en mooi en zoals iedere knappe vrouw is ze nooit van jou alleen … moet je haar delen met een leger aanbidders en zijn de nachten lang, éénzaam, koud en slapeloos … zelfs met vier Tradonals in uw kloten op een paar whisky’s  zonder ijs … kan ik éénieder aanraden maar best niet meer met de auto rijden achteraf …

Diep vanbinnen ben ik eigenlijk bang van A. Erg bang …

Omdat ze zo op en top vrouw is en omdat ik bang ben niet te zullen voldoen op alle mogelijke vlakken. Niet in bed en ook niet in de zetel, op de trap en op de fiets. Nu is deze gids wel ervaren en kent hij de wegen die naar Rome leiden maar toch, ik heb faalangst. A. is een erg direct, open en seksueel wezen dat heel wat watertjes doorzwom en weet wat ze wil en daar ben je als man toch eventjes door bij de noten gegrepen, alsof een Nazgul klaar staat om je ballen eraf te bijten, niet inééns maar langzaam en pijnlijk, je bent bang dat de Snakeman zal falen, dat je de juiste woorden niet vindt en de vulkaan zal sputteren maar niet uitbarsten …
En eerlijk? Ik heb haar ook voorgelogen, ik heb me een klein beetje stoerder voorgedaan dan ik eigenlijk ben.  Ik wou gewoon in haar schoot liggen en wachten op het einde van de wereld, tot het behang van de muren fladderde en mn vullingen van pure liefde uit mn tanden vielen … en ja, ik wil een kind met haar maar dan niet in een halfslachtige situatie van eens een weekje daar, dan es een weekje hier … met haar wil ik alles erbij, in bed scheten kunnen laten, naar blasfemische black metal luisteren, alle dagen take away halen bij de afvalchinees, morgen een zonnetje, overmorgen regen en toch in elkaars schoenen willen staan en toch liever een dochtertje dat Fleur zal heten dan een jongetje dat Felix of Polleken zal gedoopt worden …


Misschien moet ik het gewoon aan W. vragen? Of nee, beter hou ik dit alles voor mezelf en zet ik het op een blog zodat iedereen het kan lezen en besef ik plotsklaps dat niet alles een droom is of blijft … dat het ware leven dromen kapotslaan is en ze beleven …



Geen opmerkingen:

Een reactie posten